Όταν τα λόγια περισσεύουν…
…Μιλούν οι εικόνες…
Και οι γεύσεις…
#Αγγιναρόρυζο
Υλικά:
Εκτέλεση:
Ξεπαγώνω τις αγκινάρες και τις κόβω σε μικρά κομμάτια.
Ζεσταίνω το ελαιόλαδο στην κατσαρόλα, προσθέτω τα κρεμμυδάκια, τις αγκινάρες, σοτάρω και προσθέτω ένα φλιτζάνι νερό.
Χαμηλώνω τη φωτιά και αφήνω να βράσουν για 10 λεπτά.
Στην συνέχεια προσθέτω τα υπόλοιπα φλιτζάνια νερό και δυναμώνω τη φωτιά.
Μόλις το φαγητό πάρει βράση, ρίχνω το ρύζι, το αλάτι, το πιπέρι και σιγοβράζω μέχρι να απορροφήσει το νερό. Τέλος ρίχνω τον μάραθο, προσθέτω χυμό λεμονιού και ανακατεύω με πιρούνι. Πριν να σερβίρω πασπαλίζω με μάραθο και φρέσκο τριμμένο πιπέρι.
#Μανιάτικη σαλάτα με Πορτοκάλια
Υλικά:
Εκτέλεση:
Σε μπολ βάζω τις πατάτες κομμένες σε φέτες, αλατοπιπερόνω και πασπαλίζω με τη ρίγανη. Προσθέτω τα πορτοκάλια, το κρεμμύδι, το φοινόκιο, τις ελιές, περιχύνω με το ελαιόλαδο και πασπαλίζω με τον ψιλοκομμένο μάραθο. Ανακατεύω καλά και σερβίρω με ελαφρώς ψημένο Σύγκλινο Μάνης.
#Άγρια Χόρτα τσιγαριαστά
Υλικά:
Εκτέλεση:
Πλένω πολύ καλά τα χόρτα και τα καθαρίζω από τα χώματα. Κόβω τα μεγάλα φύλλα στη μέση. Ψιλοκόβω τα κρεμμυδάκια και τον μάραθο.Τρίβω τις ντομάτες και κρατώ την σάλτσα στην άκρη.Σε μεγάλη κατσαρόλα ζεσταίνω το ελαιόλαδο και σοτάρω τα κρεμμυδάκια μέχρι να γυαλίσουν. Ρίχνω μέσα στη κατσαρόλα τα χόρτα , σκεπάζω με το καπάκι και τα αφήνω να μαραθούν για 3-4 λεπτά.Στην συνέχεια ρίχνω τη ντομάτα, αλατοπιπερώνω ελαφρά, ανακατεύω, χαμηλώνω τη φωτιά και αφήνω να σιγοβράσουν τουλάχιστον για ½ ώρα μέχρι να γίνουν τρυφερά.Προσθέτω τα βρασμένα φασόλια, ανακατεύω και αφήνω να μαγειρευτούν μέχρι να δέσει η σάλτσα.Κλείνω τη φωτιά, ρίχνω το χυμό λεμονιού, πασπαλίζω με μάραθο ψιλοκομμένο και σερβίρω ενώ είναι ζεστά.
Η Μάνη που αγαπήσαμε…!!
Όλα είναι εδώ…
Οι μνήμες ζωντανεύουν μέσα μου. Μνήμες-μυρωδιές απο χρόνια που πέρασαν αλλα είναι ακόμη εδώ…το φρεσκοσκαμμένο χώμα, τα βαρέλια στα κατώγια των σπιτιών, τα πρωτοβρόχια του Φθινοπώρου στο ξεκίνημα της καινούργιας σχολικής χρονιάς. Κι όλα μαζί μπερδεμένα γλυκά στο μυαλό μου…
Χαίρομαι που είμαι εδώ. Ξέρω πια πως τίποτα δεν θα είχε συμβεί, εάν δεν είχα χαρεί και εάν δεν είχα κατανοήσει όλες αυτές τις μνήμες που με οδήγησαν στο τώρα. Νιώθω πάλι πως τέτοιες μνήμες όλους μας ωθούν στο μέλλον να μην ξεχνάμε πως υπήρξαμε παιδιά…
Ανδρέας.
Μια πόλη, μια αγάπη…Νέα Υόρκη πόλη αγαπημένη, ξεχωριστή και ιδιαίτερη !! Είναι μεγάλη, τεράστια, με ατέλειωτους δρόμους που δύσκολα θα τους περπατήσεις μέχρι το τέλος τους, όμως εύκολα θα τους “μετρήσεις” και θα τους ανακαλύψεις. Είναι ψηλή, με τους ουρανοξύστες να “τρυπούν” τα σύννεφα και να μιλούν με τα αστέρια. Γι΄αυτό καλύτερα να περπατάς με το κεφάλι ψηλά, έτσι της πρέπει. Πολύβοη και φασαριόζα, με ένα πλήθος που δεν σταματά να κυκλοφορεί νύχτα, μέρα. Με φωνές και μουσικές που σταματημό δεν έχουν. Με κίτρινα ταξί, που την κάνουν αναγνωρίσιμη, με λιμουζίνες αλλα και ποδήλατα…Μια πόλη ζωντανή που ποτέ δεν κοιμάται !! Φωτεινή και λαμπερή με εκατομμύρια λαμπιόνια, μα και πολλές σκοτεινές γωνιές. Ελεύθερη και απελευθερωμένη, σε κάνει “δικό” της, γιατί δεν την νοιάζει ποιός, απο που και τι είσαι και με ευγένεια σε βοηθά σε ότι ζητήσεις. Είναι όμορφη και πλούσια…μα φτωχική και άσχημη παράλληλα.
Μεσημέρι Κυριακής μέσα Φλεβάρη, μ’ έναν ήλιο ανοιξιάτικο…
Άνω Πορόϊα το χωριό μου, τόπος αγαπημένος… Μ’ έναν ήλιο σαν κι αυτόν, καμία διάθεση για μαγειρέματα… Για περίπατο και μόνο για περίπατο…
Άνω Πορόϊα, “Πέστροφές” , προορισμός γευστικός !!